Hay’dan gelir, Hu’ya gider !

Şu dünya hayatında sahip olduğun ( ! ) her şey sende emaneten bulunmakta !

‘Emanet ! ‘
Adı üstünde.
Emanet , bir süreliğine bırakılan , verilen şeydir. Vakti gelince asıl sahibi emaneti emanet ettiğinin elinden alır !

Ana , baba , emanet.
Eş , emanet.
Çocuk , emanet.
Mal , emanet.
Mevki , makam , emanet.
İlim , emanet.
Akıl, emanet.
Sağlık , emanet.
Gençlik , emanet.
Güç , kudret , emanet.
Beden , emanet.
Can , emanet.

Peki
Neyin var sana ait olan ?
Hiç !

Tüm emanetin emanet olduğunun bilincine vardığında , emaneti yerine teslim edersin.

Böylelikle eline gelene sevinmediğin gibi , elinden çıkana da üzülmezsin.

Veren O , alan O.
Hay’dan gelir , Hu’ya gider !

Sana düşen , emanet sende bulunduğu sürece emanete ihanet etmemek. Emanetin sahibinin senden istediği şartlara riayet etmektir.

En büyük şartlanmışlıktır emanetin emanet olduğunu kabul etmeyip ‘ benim ‘ demek.

Gönül rızası ile bu hakikati anlamayıp , bu gerçeği hazm edemeyenin elindekini , sahip olduğunu zannettiklerini aldığında HU ! bu hakikat çok ağır gelir emanet edilene.

Allah en doğrusunu bilir.

Ahmet Şahin Uçar